Obrączki mocno zakorzenione w tradycji

Obrączki, jedne z najbardziej tradycyjnych pierścionków, nie są nowoczesnym wymysłem. Są równie zaawansowane wiekiem, jak cała instytucja małżeństwa, a nawet jak kojarzenie się w pary ludzi o podobnych upodobaniach, zafascynowanych sobą nawzajem.

Jak powstały obrączki?

Najpierw oczywiście powstały same pierścionki, rodzaj ciekawej biżuterii, chętnie noszonej przez ludzi płci obojga. Wyrabiano je z różnych metali, na przykład żelaza lub brązu. Były dość proste i sporych rozmiarów, a przez to czasem ciężkie i niezgrabne – nie znano jeszcze metod obróbki, co najwyżej stosowano prymitywne metody dopasowywania, mniej więcej, wymiarów pierścionka do ludzkiej dłoni. Mimo tego biżuteria tego rodzaju już wtedy cieszyła się powodzeniem.

W dalszej kolejności narodził się pomysł stworzenia specjalnych pierścieni, metaforycznie łączących osoby „mające się ku sobie”. Miały one zastąpić stosowane wcześniej sznurki imitujące więzi małżeńskie. Obrączki zakładano obojgu małżonkom w momencie, gdy byli zdecydowani na zawarcie związku. Należało je nosić zawsze, czyli – zgodnie z ideą małżeństwa – aż do śmierci, przy czym ten partner, który pozostał przy życiu, nosił ją dalej, ale na drugiej ręce.

Symbolika obrączek

Obrączki, dzięki swojemu idealnie okrągłemu kształtowi, stanowiły symbol wiecznej miłości, nieśmiertelnej, trwającej aż po grób i dłużej. Nie zawsze zresztą określane były stricte obrączkami, czasami nazywano je mianem zwykłych pierścionków, które partnerzy wymieniali z okazji dania sobie tzw. słowa.

Ciekawą rzeczą jest, że już wtedy wykonywano na tej biżuterii grawerunki, czyli ryto różne znaczące napisy, które nie tylko odróżniały od siebie poszczególne pierścionki, ale, także miały znaczenie dla obojga małżonków. Echa tej tradycji widzimy do dzisiaj, na przykład w postaci obrączek „podpisanych” od spodu imionami właścicieli, często występuje, także zapis daty ślubu lub zaręczyn.